ΓΝΩΘΙ Σ’ ΑΥΤΟΝ

ΚΕΙΜΕΝΑ: ΓΙΩΓΡΟΣ ΛΕΚΑΚΗΣ, συγγραφέας - στοιχουργός

ΑΡΧΕΙΟΝ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

Γνώθι σ’ αυτόν…

Γνώριζε εαυτόν… Γνώριζε ποιος είσαι και πού πας…

Γνώριζε τι κουβαλάς… τι πήρες, τι έχεις και τι καλείσαι να κληροδοτήσεις…

Είσαι Έλληνας… Κουβαλάς μέσα σου τον αρχαιότερο και σημαντικότερο πολιτισμό που συνελήφθη από συνεργασία ανθρώπων με θεούς, στον πλανήτη Γη…

Αυτόν που πήρε τον άνθρωπο από υπήκοο, και τον έβαλε στο κέντρο του κόσμου! Που του έδωσε φωνή, ρόλο, σημασία και υπόσταση. Του έδωσε\

μέτρο να μετράει πια,

αλφάβητο να εκφράζεται,

φωνήεντα να αναπνέει,

μαθηματικά να συσχετίζει,

αστρονομία, να ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει,

γλυπτική να αγάλλεται,

φιλοσοφία να σκέπτεται και να εφευρίσκει,

θέατρο να κρίνει και να ελέγχει την εξουσία, η οποία πια δεν θα είναι παντοδύναμη και για πάντα.

Μετά την εμφάνιση των Ελλήνων, μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα, τίποτε στον Κόσμο των Ανθρώπων, δεν θα ήταν ίδιο πια…

Και έκλεισε όλην την τέχνη στην Γνωσό > Κνωσό, στην Κρήτη, όπου γεννήθηκε ο αρχαιότερος και σημαντικότερος πολιτισμός, τουλάχιστον στον δυτικό κόσμο…

Όλοι μετά θα ήθελαν να καθήσουν στον θρόνο του Μίνωα, του Ατρέα… Να αποκτήσουν τον νουν του Οδυσσέα, του Παλαμήδη… Την σμίλη του Πραξιτέλη… Τον οίστρο του Ομήρου… Την επιστημοσύνη του Αριστοτέλη… Τις ιδέες του Πυθαγόρα, του Πλάτωνος…

Οι αγρότες σου, αφού όργωσαν πρώτοι την γη, με την βοήθεια των θεών, άρχισαν μετά να οργώνουν και τις θάλασσες… Οι ναυτικοί σου ταξείδεψαν στα τέσσερα πέρατα, και μόνο στην γλώσσα σου υπάρχει ο όρος τετραπέρατος…

Οι κάτοικοί σου έγιναν πολίτες, αφού έγιναν οπλίτες. Δεν ήταν πια μια ανώνυμη μάζα, ανωνύμων, μέσα σε ανώνυμο πλήθος, κάτω από το μαστίγιο του κάθε σατράπη…

Έγραψες νόμους γι’ αυτά, σε πέτρες, σε δημόσια θέα, για να μείνουν, για να

βλέπονται, για να μην έχει κανείς την δικαιολογία να λέει «δεν ήξερα, δεν είδα»…

Παρ’ όλα αυτά, ταπεινά είπες: Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα…

Οι Πολιτείες σου γέννησαν δημοκρατίες, ομοσπονδίες, αυτοκρατορίες, που

εκτόξευσαν τα όριά σου – και κυρίως το πνεύμα σου – στα πιο απώτατα άκρα του

κόσμου, που ακόμη σήμερα διερευνούμε και ακόμη απορούμε με όσα βρίσκουμε…

Μετά την αυτοκρατορία του Μεγάλου Αλεξάνδρου, τίποτε στον κόσμο δεν θα

ήταν όπως παλιά… Το χαλί στρώθηκε… Ο θείος τραγικός λόγος έφτασε στα σύνορα

της Οικουμένης, και πολλοί βάρβαροι εκπολιτίστηκαν…

Μετά την ελληνική Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία τίποτε στον κόσμο δεν

θα ήταν όπως παλιά… Ο κόσμος γέμισε Ελληνίδες πριγκήπισσες, βιβλία και

γνώσεις, τρόπους και συμπεριφορές… Ο κόσμος ελληνοποιήθηκε μέσα από τον

πολιτισμό σου, κι ας μην το λέει φανερά… Το μαρτυρούν οι λέξεις του, που χωρίς

αυτές δεν θα μπορούσε να συνεννοηθεί…

Όλα τα γέννησες, μάνα Ελλάδα!

Και πάνω απ΄ όλα το τραγούδι, το συνταίριασμα λέξεων και φθόγγων, μέσα σε

αυστηρά καθορισμένο μέτρο και κλασματικό ρυθμό… μέσα από φωνές και ειδικά

κατασκευασμένα μουσικά όργανα, για να αποδοθεί και η πιο λεπτόχροη έννοια της

έμπνευσης, δώρο των μουσών… Γι’ αυτό και μόνο στην ελληνική, ο συγγραφέας

έχει αυτό το συν μπροστά από την λέξη γράφω, γιατί ξέρει πως δεν γράφει ποτέ

μόνος, αλλά με την υποστήριξη θεών, και όλων των προγόνων του, που ανέβασαν

το επίπεδο και αυτής της τέχνης σε ολύμπια στρώματα…

«Ω, φίλτατον φώνημα!»… ελληνίδα φωνή, εργαλείο αγγέλων!

Καλό ταξείδι, λοιπόν, στον μαγικό κόσμο της ελληνικής μουσικής,

του ελληνικού τραγουδιού,

της ελληνικής ποίησης,

και είθε - όπως κάθε ταξείδι - να σας ξυπνήσει τον νόστο, το νόστιμον ήμαρ…

για την ατελείωτη, άχωρη και άσαρκη πατρίδα μας…

Γιώργος Λεκάκης

Συγγραφέας - Στιχουργός